Na wstępie chciałabym zauważyć, że książka powinna być zakwalifikowana również do biografii. Ponieważ, owszem, jest to popularnonaukowa pozycja omawiająca profilowanie przestępców, nie tylko morderców, ale tylko z perspektywy jednego człowieka - Paula Brittona. Autor przedstawia swoje życie, zarówno prywatne, jak i zawodowe, w kontekście rozwijania się nauki, którą jest psychologia profilowania przestępców. Książka jest dobrze napisana, choć bardzo przeszkadzał mi układ chronologiczny, który miejscami rozszczepiał zbrodnie na kawałki, umiejscawiając je w różnych rozdziałach. Myślę, że podział na konkretne rozpatrywane wydarzenia, w których autor uczestniczył, byłby bardziej czytelny i jasny dla czytelnika. Niemniej umysły i pobudki morderców przedstawione zostały przez autora bardzo szczegółowo i interesująco. Przerażające jest to, ile krzywdy i cierpienia przysporzyły osoby, które pozornie zachowywały się całkiem normalnie, żyły niczym nie wyróżniając się w społeczeństwie. Jestem jednak ciekawa, jak potoczyły się dalsze losy opisanych w książce przypadków. Oczywiście jasne jest, że osądzeni odsiadywali długoletnie wyroki więzienia, jednakże interesuje mnie, czy następowały jakiekolwiek próby pomocy często po prostu chorym ludziom, których wychowanie czy środowisko doprowadziło do takich a nie innych zachowań. Autor opisał przyczyny, przez które zwykli ludzie weszli na drogę przestępstwa, ale mam wrażenie, że zbyt mało miejsca poświęcił przesłuchaniom i wyjaśnieniom samych "głównych bohaterów".